به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبررسا، حمیدرضا اسلامی (معاون روابط کار اداره کار و تعاون استان همدان) در توضیح علت تعطیلی برخی کارخانه‌های لبنی گفت: شرکت حمیل سال ۹۶ به علت بدهی‌های سنگین به سیستم بانکی تعطیل شده است.
وی افزود: این شرکت برای حفظ واحد خود به چیزی حدود ۳۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد.
اسلامی گفت: بحث این شرکت در کارگروه ملی ستاد تسهیل مطرح شده است. وام مورد درخواست این شرکت صنعتی برای راه‌اندازی ۱۳۵ میلیارد تومان است. این واحد به جهت کمبود نقدینگی تعطیل شده و کارگرانش به بیمه بیکاری معرفی شده‌اند.
وی در مورد صادرات شیر خشک نیز گفت: این داستان پیش از شروع؛ متوقف شد. یکی از شرکت‌های بزرگ در این مورد در ابتدای سال ۹۷ اقداماتی انجام داد اما با مصوبه دولت به نظر می‌رسد که صادرات شیر خشک منتفی شده است.
وی ادامه داد: “حمیل” بخشی از مشکلاتش مربوط به عدم مدیریت آن است. در زمانی که این شرکت توانست سرمایه‌ی خوبی به دست آورد، دست به توسعه زد. یکی از طرح‌های توسعه‌ای آن‌هم تولید شیر خشک بود که نتوانست از پس مدیریت آن بربیاید. به همین علت زمین خورد.
معاون روابط کار در ارتباط با دو کارخانه دیگر نیز گفت: نهاوند لبن سال ۹۵ به دلیل اختلافات شرکا تعطیل شد. دارندگان کارخانه در سال جاری تقاضای وام کردند که به دلیل نداشتن ضامن کار را رها کردند. کارخانه کام شیر هم سال ۹۳ تعطیل شد که با دریافت ۲ میلیارد و ۴۵۰ هزار تومان هنوز نتوانسته کارخانه را دوباره به چرخه تولید بازگرداند.
محمدرضا محسنی (رییس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان همدان) در ارتباط با تعطیلی ۳ کارخانه لبنیاتی همدان گفت: تعطیلی این سه کارخانه بخشی به علت بی‌برنامگی دولت در بخش صادرات و نوسانات ارز در کشور است و بخشی دیگر مربوط به عملکرد شرکت‌های صاحب برند در تولید لبنیات است.
وی ادامه داد: شرکت‌های بزرگ با اجاره مراکز جمع‌آوری شیر خام استان، شیر را با قیمت بالا خریداری می‌کنند به طوری که سایر شرکت‌ها توان رقابت با آن‌ها را ندارند.
محسنی با بیان اینکه با تعطیلی این کارخانه‌ها امنیت شغلی و زندگی کارگران به خطر افتاده است، ادامه داد: قیمت شیر ورودی به شدت افزایش پیدا کرده است و از طرف دیگر قیمت‌ها برای مصرف‌کنندگان بالا رفته است. به طوری که سرانه مصرف لبنیات ۴۰درصد کاهش پیدا کرده است.
وی با گرفتن انگشت اشاره به سمت برخی کارخانه‌های صاحب برند در تولید لبنیات گفت: شرکت‌هایی که حتی مرکز تولیداتشان در همدان نیست با قیمت بالا شیر خام استان را خریداری می‌کنند و تبدیل به شیر خشک می‌کنند. آن‌ها شیرخشک‌ها را به عراق صادر می‌کنند و با این کار از ارز دولتی استفاده می‌کنند.”
محسنی ادامه داد: این سرمایه‌داران گمان می‌کنند با ورود ارز به کشور سود می‌کنند اما این را در نظر نمی‌گیرند که این سود به علت واردات ارز است نه خرید و فروش شیر و فراورده‌های. نتیجه این کار ضربه به صنعت لبنیات کشور و کارگران واحدهای کوچکتر است.
محسنی با اشاره به وضعیت کارخانه حمیل گفت: این کارخانه اگر به چرخه صنعت بازنگردد، حدود ۶۰ کارگر در تویسرکان بیکار می‌مانند.
جواد ابراهیمی (نایب رییس اتحادیه مرکز دامداران کشور) نیز با اشاره به قیمت دو دلار و ده سنتی شیر خشک در خارج از کشور گفت: هر کیلو شیر، ۱۱ کیلو شیر خشک تولید می‌کند. هزینه خرید شیر در داخل کشور کیلویی ۱۰۰۰تومان است. با این اوصاف تولید شیر خشک برای صاحبان کارخانه‌ها سودآوری بیشتری دارد.
ابراهیمی گفت: در حقیقت در بازار کمبود شیر نبوده است؛ بلکه مازاد تولید شیر هم داشته‌ایم.
وی با انتقاد از برخی شرکت‌های دارای برند در تولید لبنیات گفت: وظیفه این کارخانه‌ها تولید شیرخشک نیست؛ شما به علت استفاده از ارز دولتی شیر را با قیمت پایین از دامدار می‌خرید و با این کار هم به کارگر سایر کارخانجات و هم دامداران ضربه می‌زنید و با جوسازی علیه دامدار می‌گویید شیر در بازار نیست.
وی گفت: این شرکت‌های غول در واقع در حق سایر شرکت‌ها هم اجحاف می‌کنند.
