به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبررسا، عبدالله ناصری با اشاره به آخرین روند مسائل سیاسی کشور، خاصه جریان اصلاحات درباره پیشنهاد سعید حجاریان مبنی بر شکل‌گیری هسته سخت در جبهه اصلاحات گفت: خود من هم متوجه نشدم که منظور آقای حجاریان از هسته سخت چه بوده است. البته برخی دوستان در سال‌های اخیر مسئله تبدیل ریاست جبهه اصلاحات، از فرد به شورا را مطرح کرده بودند. در نهایت البته خود کسانی که پیشنهادشوندگان طرح بودند، به سرعت عکس‌العمل نشان داده و موضوع را منتفی اعلام کردند.
وی در همین باره تاکید کرد: پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲، آقای عباس عبدی مطرح کرد که ریاست جبهه اصلاحات به عهده شورای سه نفره متشکل از موسوی‌خوئینی‌ها، عبدالله نوری و محمد خاتمی قرار بگیرد. ابتدا آقای موسوی‌خوئینی‌ها و پس از وی، آقای عبدالله نوری علیه این پیشنهاد موضع گرفتند.
ناصری درباره سرنوشت «شورای مشورتی» رئیس دولت اصلاحات پس از انتخابات سال ۹۲ اظهار داشت: یادم هست، احزاب و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی از تهران و سایر استان‌ها فشار و هجمه سنگینی به آقای خاتمی آوردند که نسخه شورای مشورتی -که آن زمان تعدادش محدود بود- چون تجربه بسیار مفیدی بوده، باید تا اطلاع ثانوی ادامه پیدا کند. آقای خاتمی هم علی‌رغم میل باطنی، آن جمع را دوباره فعال کرد. این جمع بعدها تبدیل به ۶۰ نفر و پس از مدتی به ۱۰۰ نفر تبدیل شد.
وی در بخش دیگری از این گفتگو، درباره نامه تعدادی از چهره‌های جوان اصلاح‌طلب به خاتمی و نتایج به دست آمده از آن گفت: تصمیم گرفته شد که در صورت در نظر گرفته شدن راهکاری از سوی هیئت رئیسه شورای عالی اصلاح‌طلبان، از جمع جوانان اصلاح‌طلب ۲ یا ۳ نفر به عنوان شخصیت حقیقی در شورای عالی سیاست‌گذاری حضور پیدا کنند. این پیشنهاد، مورد نظر هم آقای خاتمی و هم مورد نظر شورای مشاوران وی قرار گرفت.
ناصری درباره نحوه انتخاب «رحمانی فضلی» به عنوان وزیر کشور در سال ۹۲ اظهار داشت: یک هفته پیش از ارائه لیست وزرای پیشنهادی آقای روحانی به مجلس در سال ۹۲، جلسه‌ای در منزل آقای هاشمی با حضور آقایان هاشمی رفسنجانی، روحانی، خاتمی، ناطق نوری و سیدحسن خمینی برگزار شد. این افراد چون شنیده بودند آقای روحانی می‌خواهد، آقای رحمانی فضلی را به عنوان وزیر کشور معرفی کند، جلسه‌ای را به پیشنهاد آقای هاشمی تشکیل دادند.
وی در همین باره تاکید کرد: در این جلسه آقای روحانی به ۴ نفر وعده داد که وزیر کشور دیگری را معرفی خواهد کرد. هیچ کسی از لیست وزرا خبر نداشت تا زمانی که در جلسه تحلیف ارائه شد. آقای روحانی علی رغم وعده محکمی که در آن ضیافت شام داد، به گونه‌ای دیگر عمل کرد. این اتفاق بازتاب بسیار بدی داشت.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در بخش دیگری از این گفتگو درباره نحوه آمد و شد حسن روحانی در زمان تصدی ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: آقای روحانی قبل از اینکه به پاستور برود، در نیاوران و در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. بازه زمانی دو ماهه، قبل از استقرار رسمی دولت، برای فرد انتخاب شده بسیار مهم است که باید وقت بگذارد و کار کند. اصل سازه دولت در همان دو ماه گذاشته می‌شود. آقای روحانی در این دو ماه(از زمان انتخاب‌شدن در خرداد ۹۲ تا استقرار رسمی دولت در مرداد ۹۲) اکثر روزها وقتی هوا روشن بود، به خانه بازمی‌گشت.
ناصری درباره حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی در انتخابات سال ۹۶ اظهار داشت: اگر به سال ۹۶ بازگردیم، با آن ترکیب نامزدها و شرایط کشور، باز هم از روحانی حمایت می‌کردیم. همیشه گفته‌ام که نمره میانگینی که اصلاح‌طلبان به دولت اول روحانی دادند، ۱۵ بود. اگر میانگین ۱۲ هم بود، باز هم از روحانی حمایت می‌کردیم. شرایط کشور ایجاب می‌کرد، روندی که از سال ۹۲ آغاز شده بود، در سال ۹۶ هم ادامه پیدا کند.
وی همچنین جزئیات استعفای جهانگیری از دولت را اینگونه شرح داد: آقای جهانگیری از زمانی که رئیس ستاد بحران اقتصادی شده، جلساتی را با تیم اقتصادی آقای روحانی داشته است. در یکی از این جلسات، آقای جهانگیری گفته، این جوری که نمی‌شود! اگر این طوری است -یعنی اگر شما نمی‌توانید هماهنگی‌هایی را داشته باشید- احتمالا مشکل کار من هستم؛ من از دولت استعفا خواهم داد. منظور آقای جهانگیری این بود که شما(اشاره به تیم اقتصادی رئیس‌جمهور) باید چهارچوب‌ها را رعایت کنید.
عضو شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات همچنین در بخشی از این گفتگو با بیان اینکه عارف نبوغ سیاسی ندارد، در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه «ضعف سیاسی که متوجه آقای عارف کردید، یعنی چه؟»، گفت: منظورم قدرت تشخیص و نبوغ سیاسی است. چرا مخالفین اصلاحات از آقایان رضا خاتمی، تاجزاده یا بهزاد نبوی حساب می‌برند؟ چون این‌ها آنتن‌های تنظیم‌کننده‌ای دارند که مثل صفحه رادار، پدیده ها را روی خود نشان می‌دهند و قدرت پیش‌بینی و جمع‌بندی دارند؛ آدم سیاسی باید همین طوری باشد. اگر هیئت‌رئیسه فراکسیون امید -غیر از آقای عارف- طوری تعریف می‌شد که ۵ یا ۶ نفر مثلا مانند آقایان معین و مرتضی حاجی در آن جای می‌گرفتند، حتما خروجی فراکسیون پس از یک سال و اندی، بهتر از این می‌شد.
